W procesie pisania pracy dyplomowej student ma do wykonania kilka zadań; musi między innymi stworzyć bibliografię i dodać przypisy. Te ostatnie potrafią nastręczyć młodym ludziom wiele problemów, istnieje bowiem kilka szkół mówiących o tym, jak należy je tworzyć.
Kilka przykładów jak zbudować poprawny przypis do pracy licencjackiej lub magisterskiej: 1. Książka: [1]. J. Kowalski, Pieśń o chorym rowerzyście, Warszawa 1998, s. 52-72. Artykuł w pracy zbiorowej: [2]. Z. Budryka , Kryteria ocen nauczycieli z perspektywy uczniów [w:] Jakość szkolnictwa polskiego, red. J. Łukasiewicz , Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2004, s. 235-243. Cytowanie tej samej pozycji kilka razy po sobie: [3]. A. Brzeziński, Akwarystyka, Warszawa 1998, s. 40-41. [4]. Ibidem, s. 50 Cytowanie tej samej pozycji, przedzielonej innymi przypisami: [5]. M. Warmiński, Zoologia – metodyka pracy z tygrysami, Warszawa 1998, s. 23 – 25. [6]. J. Wojnicki, Poczta Polska – monografia historyczna, Pułtusk 2003, s. 15. [7]. M. Warmiński, Zoologia…, op. cit., s. 45 – 58. 3. Strona internetowa: [8]. Oficjalna strona internetowa Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami w Polsce, organizacji pożytku publicznego (dostęp 4. Artykuł z czasopisma: [9]. A. Tyburska, Nieletni sprawcy czynów karalnych, „Problemy opiekuńczo – wychowawcze”, 1999, nr 10, s. 5-7. 3. Akt prawny: [10]. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. ( nr 78, poz. 483). [11]. Ustawa z dnia 12 kwietnia 2001 r. Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, ( nr 46, poz. 499 ze zm.). [12]. Art. 23 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o referendum ogólnokrajowym ( nr 57, poz. 507 ze zm.). Cytowanie tego samego aktu kilka razy po sobie: [13]. Art. 23 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o referendum ogólnokrajowym ( nr 57, poz. 507 ze zm.). [14]. Art. 37 ibidem. Dokument elektroniczny: [definicja dokumentu elektronicznego według art. 3 pkt 2 ustawy z 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (DzU z 2005 r. nr 64, poz. 565 z późn. zm.)]dokument elektroniczny musi spełnić cztery warunki: – być zbiorem danych, – stanowić odrębną całość znaczeniową, – mieć określoną strukturę wewnętrzną oraz – być zapisanym na jakimkolwiek informatycznym nośniku danych [15]. [ L. V. Smith., A dictionary of Cloud McKenzie, Cardiff 1998. znajduje się w pracy, musi odpowiadać poru-szanej problematyce, inaczej narażasz się na zarzut, że praca jest nie na temat. Niech będzie w miarę krótki - będziesz wielokrotnie o niego pytany i powinieneś mieć szansę na jego zapamiętanie. Tytuł powinien przede wszyst-kim zachęcać do sięgnięcia i przeczytania takiej publikacji. Jakiś czas temu rozpoczęłam w Pisarni cykl artykułów dotyczących opracowywania elementów graficznych w tekście naukowym. Zaczęliśmy od tabel, dzisiaj z kolei pora na ilustracje i zdjęcia. Jak poprawnie wprowadzić je do tekstu? Jak je sformatować i opisać? Już podpowiadam. Na początku może zastanówmy się nad tym, czy wprowadzenie takich „urozmaiceń” w tekście naukowym ma w ogóle sens. Pracy dyplomowej czy artykułowi naukowemu daleko w końcu do albumu czy galerii zdjęć – raczej nie o oglądanie w nich chodzi. Nie ma jednak wątpliwości, że są takie dziedziny nauki i obszary tematyczne, w których trudno zilustrować wszystkie wątki jedynie przy pomocy słów. Po drugie, tak jak już wspomnieliśmy w poprzednim „odcinku”, z elementami graficznymi – jakiekolwiek by one nie były – należy uważać również z tego powodu, że przerywają one tok rozumowania. Zwyczajnie przerywają czytelnikowi lekturę. Po trzecie wreszcie, nigdy jakoś nie jesteśmy do końca pewni, jak ma się to umieszczanie zdjęć czy obrazów do praw autorskich. Wątpliwości jest sporo – przyznacie sami. Ilustracje i zdjęcia – kiedy warto je dodać? Zważywszy na wszystkie wymienione wyżej problemy, ale także biorąc pod uwagę konieczność formatowania, jaką każdy element graficzny w pewien sposób prowokuje, ilustracjami i zdjęciami należy posługiwać się bardzo ostrożnie. Powiem też dosyć dobitnie: nie ma żadnego obowiązku wstawiania tego typu elementów do tekstu naukowego. Bez elementów graficznych nie stanie się on automatycznie uboższy. Ilustracje i zdjęcia mogą jednak pomóc w przekazaniu czytelnikowi dokładnie tego, na czym nam – jako autorom – najbardziej zależy. Mogą usprawnić proces wyjaśniania pewnych spraw z tego prostego powodu, że jeśli je już pokazujemy, nie trzeba ich zanadto opisywać. Wreszcie, poprzez prawidłowe opracowywanie elementów graficznych możesz „udowodnić” odbiorcom swój kunszt pisarski i redaktorski. Każdy element graficzny, o jaki pokusisz się w swojej pracy, powinien mieć dla niej jakieś znaczenie. W tekstach naukowych absolutnie rezygnujemy z obrazków nastawionych jedynie na upiększenie bądź estetyczne urozmaicenie naszej publikacji. Tak jak ważymy słowa w tego typu tekstach, tak samo też powinniśmy postąpić z grafikami i zdjęciami. Jak poprawnie wpleść ilustracje i zdjęcia do tekstu? Każdy element graficzny łączy się w tekstach naukowych z obowiązkiem jego poprawnego opisania. Na taki opis w przypadku ilustracji i zdjęć składa się: NumerPodpis / TytułŹródłoJeśli ilustracji w pracy jest sporo, to także spis ilustracji. Tekst główny powinien zawsze najpierw przygotować czytelnika na nadejście elementu graficznego. W praktyce oznacza to, że informacja „hej, za chwilę ci coś pokażę!” powinna pojawić się w tekście, zanim faktycznie pokażemy to zdjęcie lub rysunek, o którym mówimy. Informacja ta powinna znajdować się „fizycznie” jak najbliżej nich. Jeśli nie jest to możliwe na jednej stronie publikacji, oczywiście ilustrację przerzucamy na kolejną stronę i pozostawiamy czytelnika z informacją „patrz rys. / fot. na s. XYZ”. Formatowanie ilustracji i zdjęć w tekście naukowym – podstawowe zasady Na koniec garść informacji związanych z formatowaniem ilustracji i zdjęć w edytorze tekstu. #1 Zdjęcia i ilustracje numerujemy (cyframi arabskimi), a jeśli mamy ich w tekście dużo, dodajemy na końcu tekstu spis tych elementów. #2 Stosujemy numerację ciągłą w całej pracy lub numerację ciągłą w ramach danego rozdziału. W tym drugim przypadku odpowiednio dostosowujemy numerację do numeru rozdziału. Np. numer oznacza, że jesteśmy w rozdziale drugim i mamy do czynienia z pierwszą ilustracją w tym rozdziale. #3 Dla każdego rodzaju ilustracji stosujemy osobną numerację, tzn. dla fotografii osobną, a dla rysunków osobną. Przed numerem fotografii stosujemy skrót „fot.” (czyli np. „fot. Przed numerem rysunku stosujemy skrót „rys.” (czyli np. „rys. Czasem też możemy spotkać się z rycinami. Skrótem dla nich jest „ryc.”. Część wydawnictw naukowych stosuje zamiast skrótów pełne słowa wskazujące na typ ilustracji – wówczas oczywiście trzymamy się wytycznych edytorskich wydawnictwa, dla którego przygotowujemy nasz tekst. #4 Zdjęciom i ilustracjom nadajemy tytuły/podpisy – tak zwięzłe jak to możliwe. Tytuły mogą znajdować się zarówno przed ilustracją, jak i po – ważne jednak, aby do każdego elementu graficznego zastosować jeden układ. Czyli jeśli przy pierwszej ilustracji zdecydowałeś się na podpis pod nią, to stosuj opisy pod każdą kolejną ilustracją. #5 Podpisy do ilustracji powinny być na szerokość takie same, jak ilustracja. To oznacza, że nie „rozciągamy” podpisów do linii marginesów tekstu głównego, ale zawężamy je do takiej szerokości, jaki ma nasz element graficzny. #6 Po tytułach ilustracji lub zdjęć nie stawiamy kropki, mimo że zaczynamy je wielką literą! No chyba, że z jakichś powodów podpis przybrał formę kilkuzdaniową. Przykład formatowania ilustracji w tekście naukowym. Źródło: A. Grabarczyk, J. Wiszniewska, M. Ruszkowski, Nowe doniesienia z wnętrza ziemi, „Przegląd Geologiczny” 2019, vol. 67, nr 10, s. 813. #7 Przed i po ilustracji (a raczej po ilustracji + opisie) powinien znajdować się jednakowy odstęp. #8 Każda ilustracja lub zdjęcie powinny być opatrzone w informacje o źródle. Tym źródłem możesz być ty sam jako autor, jeśli np. wykonałeś rysunek poglądowy do pracy lub też zamieszczane zdjęcie. Wówczas zaznaczymy to poprzez dodanie po zwrocie „Źródło:” formuły typu „wykonanie własne” czy też „opracowanie własne”. W każdym innym przypadku powinniśmy odesłać do źródła, czyli zwyczajnie podać opis bibliograficzny dla danego elementu graficznego, tak jak podajemy przypis do cytatu (autor, tytuł, informacja o tym, skąd dany element wzięliśmy). Podajemy źródło „w okolicy” ilustracji (zazwyczaj pod), nie dajemy w tym miejscu przypisu dolnego! Radziłabym, aby korzystać jedynie z ilustracji i rycin udostępnionych w tzw. domenie publicznej lub na zasadach wolnych licencji. W przeciwnym wypadku istnieje ryzyko naruszenia praw do utworu (jeśli nie zapytamy o zgodę na udostępnienie osoby bądź instytucji, która dysponuje prawami autorskimi do danego utworu), choć teoretycznie prawo autorskie łagodniej traktuje wykorzystanie utworów do celów naukowych. Nie ma jednak co do tego pełnej zgody i zawsze istnieje jakieś ryzyko, że umieszczając ilustrację lub zdjęcie bez zgody autora możesz zostać posądzony o naruszenie jego praw do utworu. Nie jestem prawnikiem, więc nie będę tutaj rozstrzygać tej kwestii. Jeśli interesuje cię ten wątek to niektóre jego elementy zostały poruszone w tym artykule. Przykład formatowania ilustracji w tekście naukowym. Źródło: J. Kotus, T. Sowada, M. Rzeszewski, Ponad górne szczeble „drabiny partycypacji”: koncepcja Sherry Arnstein po pięciu dekadach, „Studia Socjologiczne” 2019, nr 3(234), s. 40. #9 Tak jak już zostało wspomniane, w tekście głównym musimy napomknąć w jakikolwiek sposób o tym, że za chwilę pojawi się w nim element graficzny. W tym miejscu, w którym o tym wspominamy, powinniśmy dodać informację o tym, czego czytelnik powinien następnie szukać. Zwykle podajemy tą informację w nawiasie, np. „(zob. rys. 1)” lub po prostu „(rys. 1)”. #10 Zdjęcia i ilustracje umieszcza się zazwyczaj na środku strony. #11 Jeśli element graficzny pojawia się u góry strony, nie powinna nad nim „wisieć” jedna linijka tekstu (Wolański zaleca min. 4 linijki tekstu przed). Jeśli jest on zaś na dole strony, również nie powinna pod nim znajdować się zbyt mała ilość tekstu (Wolański zaleca min. 5 linijek po ilustracji). #12 Jeśli zdjęcie lub ilustracja zajmuje niemal całą stronę (ok. 80%), to najlepiej nie umieszczać już na tej stronie tekstu, a jedynie poprawnie opisać daną ilustrację i tekst główny kontynuować na stronie kolejnej. * Na koniec podpowiem ci też, że elementy graficzne, to takie „robótki okołotekstowe”, które można sobie dopracowywać wtedy, kiedy chwilowo nic nowego nie możemy z siebie wycisnąć ; ) Niby nie piszemy, ale wciąż pracujemy nad tekstem i posuwamy wszystko odrobinę do przodu. Więcej na ten temat pisałam w tym artykule. Jeśli masz jakiekolwiek dodatkowe pytania na temat zamieszczania ilustracji, daj znać w komentarzu!
Aby za pomocą motywacji pozapłacowej spowodować zwiększenie chęci do pracy powinny zostać podjęte działania takie jak zwrócenie większej uwagi na rozwój pracowników. 4.5/5 - (16 votes) Kategorie Poradnik pisania prac Tagi Problemy badawcze i hipotezy
Wstawianie przypisów w prace licencjackie Prace licencjackie Możliwość komentowania Wstawianie przypisów w prace licencjackie została wyłączona Posted on 17 kwietnia 2012 Ważnym zagadnieniem, jeżeli chodzi o prace licencjackie, jest umiejętność wstawiania przypisów w używanym edytorze tekstów w odpowiednich miejscach. Przypisy to wstawiane najczęściej u dołu strony lub na końcu całej pracy fragmenty tekstów, które dają czytelnikowi pojęcie nt. źródła, na które powołuje się autor w swojej pracy. Są one zazwyczaj numerowane (rzadziej punktowane) i mogą zawierać poza źródłem bibliograficznym, na jakie powołuje się autor, jego własny komentarz lub objaśnienie jakiegoś zagadnienia. A jak wstawić przypis przy pisaniu prac licencjackich? Nie jest to wbrew pozorom tak trudne, jak mogłoby się wydawać. W najbardziej popularnym i najczęściej używanym edytorze tekstów MS Word (wersja 2003) wystarczy wejść na pasku narzędzi w menu „Wstaw”, a następnie wybrać z niego opcję „Odwołanie”. Rozwinie się wówczas menu zawierające cztery pozycje, z których wybieramy pierwszą, tj. „Przypis dolny”. Oczywiście kursor myszki musi znajdować się w miejscu, w którym chcemy wstawić nasz przypis. Rozwinie nam się okienko, w którym możemy ustawić, gdzie w naszej pracy licencjackiej przypis ma być wstawiony. Może być to dół strony lub koniec dokumentu. Wybieramy również format numeracji przypisu. Numeracja może być znaczona cyframi rzymskimi lub arabskimi, w zależności od naszych upodobań. Możemy również z łatwością wybrać zamiast numeracji wypunktowanie - wystarczy określić symbol tzw. znacznika niestandardowego. Wstawianie przypisu kończymy kliknięciem w polecenie „Wstaw” i gotowe! Nasz przypis pojawia się tam, gdzie określiliśmy jego położenie, i w takiej formie, jaką sobie zażyczyliśmy. W miejscu, gdzie stał kursor myszki, pojawia się np. cyferka arabska 1 (zawsze w indeksie górnym), a u dołu strony pod elegancką kreską pojawia się przy tej samej cyferce miejsce na odautorski komentarz lub źródło, na które powołuje się autor.

Zotero pomaga zorganizować wyniki badań w dowolny sposób. Możesz sortować pozycje, przypisać do wybranych kolekcji i oznaczać je słowami kluczowymi. Możesz też tworzyć zapiski, które automatycznie wypełnią się odpowiednimi materiałami w trakcie pracy. Zotero tworzy przypisy i bibliografie w edytorach tekstu (np.

Praca licencjacka czy dyplomowa nie napisze się sama. Dlatego warto się przygotować i mieć plan pisania pracy zaliczeniowej. W nim będą zawarte krok po kroku etapy pisania. Warto też pamiętać, że pisanie pracy jest czasochłonnym procesem. I nie jest prawdą, że studenci, którzy interesują się danym tematem, swoją pracę licencjacką napiszą szybciej i lepiej. Z doświadczenia wiemy, że taką pracę napiszą studenci, którzy są dobrze zorganizowani i przykładają się do obowiązków. Czy są szybkie sposoby na napisanie pracy licencjackiej? Na dobrą sprawę nie istnieją szybkie sposoby na napisanie żadnej pracy. Każdy projekt, w tym pisanie pracy zaliczeniowej, wymaga przygotowania, zaangażowania i przede wszystkim czasu. Jednak prace licencjackie można napisać kilkoma sposobami. Poprawa plagiatu jest najszybszą metodą na napisanie pracy licencjackiej. Jednak jest to sposób, który i my odradzamy. Przede wszystkim takie pisanie pracy licencjackiej nie sprzyja edukacji. Jest to zwyczajna praca z tekstem, która nie wnosi nic merytorycznego. Poza tym końcowa praca nie będzie zbyt oryginalna. Wymagania co do prac licencjackich są małe w porównaniu z pracami magisterskimi. Dlatego warto je wykorzystać do samodzielnej nauki i potraktować jako przygotowanie do dalszej edukacji, a nie jako zło konieczne. Jak napisać pracę licencjacką krok po kroku? Jest wiele porad dotyczących pisania pracy licencjackiej. Na dobrą sprawę można wyróżnić aż 17 kroków, jednak dokładny plan pisania pracy licencjackiej najlepiej jest opracować samemu. Wtedy będzie on dostosowany do naszych potrzeb i przede wszystkim realistyczny. Stałymi elementami planu przygotowania pracy są: Jakie są etapy pisania pracy licencjackiej? Wybór tematuWybór promotoraSporządzenie planu pracy licencjackiejPrzygotowanie konspektuPrzygotowanie bibliografiiOpracowanie metodologiiPrzygotowanie rozdzialow teoretycznychDyskusja i konkluzjaPoprawa plagiatu Korekta tekstu i formatowaniePrzygotowanie streszczenia Ponadto, w zależności od rodzaju pracy, trzeba jeszcze wziąć pod uwagę analizę wyników, przygotowanie ankiety bądź samego eksperymentu. Czasem również dochodzą nieprzewidziane sytuacje jak zmiana promotora albo zmiana tematu pracy licencjackiej. Jak zacząć pisać pracę licencjacką? Wybór tematu pracy licencjackiej Od czego zacząć pisanie pracy licencjackiej? Wybór tematu pracy licencjackiej jest nie mniej ważny niż wybór tematu innej pracy dyplomowej. Zły wybór tematu może nawet uniemożliwić oddanie pracy na czas. W niektórych przypadkach studenci są zmuszeni wprowadzać zmiany tematyczne, a nawet zmienić temat i zakres badania, czyli zacząć pisanie pracy licencjackiej od nowa. Wybór promotora Jednym z ważniejszych wyborów na studiach jest ten dotyczący promotora. Im dalej, tym poważniej – promotor pracy licencjackiej lub inżynierskiej, potem pracy magisterskiej, aż wreszcie opiekun naukowy podczas studiów doktoranckich. Czym warto kierować się w trakcie szukania promotora? Idealny promotor nie istnieje. Jednak przede wszystkim trzeba zwrócić uwagę na dorobek naukowy i zaangażowanie w prace swoich studentów. Sporządzenie planu pracy licencjackiej Najlepszym planem pisania pracy licencjackiej okazuje się być sam spis treści. Źle napisany i zaakceptowany plan pracy licencjackiej może poważnie utrudnić lub wręcz uniemożliwić dalsze jej przygotowanie. Jednak plan to coś więcej niż pisanie. To również organizacja pracy w czasie. Gdy mówimy o planie pisania pracy licencjackiej, to zwykle mamy na myśli sam konspekt i merytoryczny plan pracy. Jednak planowanie wychodzi poza te obszary i większość studentów woli zaplanowac z góry cały proces pisania pracy, niż ograniczyć się tylko do planu pracy zaliczeniowej. Opracowanie metodologii Warto zaznaczyć, że metoda i metodologia to nie to samo. Rozdział opisujący podejście i przebieg badań zasadniczo znajduje się po przeglądzie literatury i przed rozdziałami opisującymi wyniki. Dla badaczy i autorów z dziedziny nauk społecznych rozdział ten zwykle nosi nazwę „Metodologia”, ale zawiera też opis metod użytych do zgromadzenia danych. Czy zawsze trzeba planować pisanie pracy licencjackiej? Odpowiedź jest jednoznaczna. Oczywiście, że nie. Nie trzeba zawsze planować pisania pracy zaliczeniowej. De facto większość studentów okres na pisanie pracy poświęca pogłębianiu wiedzy, traktując przy tym pisanie jako sprawę drugorzędną. Jeśli ktoś lubi swoją dziedzinę i chętnie poszerza horyzonty, pisanie pracy będzie raczej chaotyczne. Nie jest to jednak nic złego. Jeśli student interesuje się tematyką, to nie potrzebuje motywacji i plan pisania pracy licencjackiej tylko będzie przeszkodą. Trzeba jednak pamiętać, aby nie wpadać w pułapkę. Dużo osób bowiem, zamiast pisać pracę, zajmuje się przyswajaniem wiedzy i zaspokajaniem ciekawości. O czym warto pamiętać pisząc pracę licencjacką? Na bieżąco uzupełniaj przypisy Podczas pisania części teoretycznej na bieżąco uzupełniaj przypisy – nigdy nie zostawiaj tego na koniec, bo w ten sposób łatwo się pogubić. Warto zgłębić temat przed przystąpieniem do pisania pracy Warto być oczytanym na dany temat jeszcze przed przystąpieniem do pisania. Od razu można tworzyć listę bibliografii albo zapisywać pliki na dysku, aby później nie szukać ich znowu po całym internecie. Wybór kilku tematów pracy licencjackiej Dobrze mieć przygotowanych kilka tematów pracy. Jest to pewnego rodzaju polisa ubezpieczeniowa na wypadek, gdyby nie było wystarczającej ilości literatury. Wbrew pozorom bardzo łatwo wpaść w pułapkę braku źródeł albo źle sformułowanego pytania badawczego. Dlatego warto mieć alternatywny temat pracy licencjackiej. Plagiat w pracy licencjackiej Plagiat nie przejdzie. Na dobrą sprawę studenci są doskonale poinformowani o tym, jak ich praca będzie sprawdzana, a mimo to co roku są tacy, którzy zamiast pracy licencjackiej oddają plagiat. Są różne sposoby na napisanie pracy oraz jest na to wystarczająco dużo czasu. Istnieją programy językowe, bezpłatna oraz płatna pomoc w pisaniu prac zaliczeniowych. Dlatego plagiat nie ma za bardzo usprawiedliwienia i wymaga poprawy. Korzystanie z portali internetowych Korzystanie z portali internetowych podczas pisania pracy licencjackiej może zaowocować znalezieniem dodatkowych źródeł wiedzy, na które można się powołać. Jednak warto pamiętać, że zawsze najlepiej dotrzeć do oryginalnej publikacji i cytować ją, a nie wzmiankę w internetowym artykule. MOŻE CI SIĘ SPODOBAĆ RÓWNIEŻ: Dziesięć rzeczy, o których warto wiedzieć przed rozpoczęciem pracy doktorskiej Kiedy pisałem swoją pracę dyplomową, za oknem było ciemno. Przez większa część jesieni i całą zimę dumnie siedziałem z nosem w książkach i dzielnie parłem naprzód przez niezliczone strony tekstu. Problem w tym, że lubiłem studia i bardzo mnie... Administracja publiczna a zarządzanie publiczne: jaka jest różnica? Często błędnie uważa się, że zarządzanie publiczne jest tym samym, co administracja publiczna. Choć te dwie dyscypliny w pewnym stopniu się pokrywają, w praktyce oznaczają pełnienie różnych obowiązków zawodowych. Administracja publiczna koncentruje się na tworzeniu polityki publicznej i koordynowaniu... Przypisy i bibliografia – styl APA 7 W październiku 2019 roku Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne (APA) wprowadziło 7. wydanie APA Publication Manual, które zastępuje 6. wydanie opublikowane w 2009 roku. W tym czasie wiele się zmieniło. Powszechniejsze stało się cytowanie materiałów online, coraz ważniejsze jest używanie języka...
Taki system jest najczęściej stosowany w pracach medycznych, przyrodniczych oraz pedagogicznych. Mankamentem jest brak funkcjonalności – aby sprawdzić każdy przypis, musimy przejść do bibliografii końcowej. Kolejnym systemem jest system harwardzki, typowy dla prac humanistycznych. Ten rodzaj przypisów określany bywa mianem przypisu
Zobacz prace podzielone tematami: 01 - Administracja 02 - Analiza: ekonomiczna, finansowa, wskaźnikowa 03 - Bankowość, Kredyty 04 - Bezrobocie 05 - Bezpieczeństwo i Higiena Pracy 06 - Biznes plany 07 - Budownictwo i Architektura 08 - Budżet: miasta, powiatu, gminy, państwa 09 - Controlling 10 - Koszty, Audyt 11 - Pielęgniarstwo, Fizjoterapia, Dietetyka, Farmacja i Medycyna 12 - Faktorinng, Outsourcing 13 - Finanse 14 - Gastronomia, Hotelarstwo 48 - Historia 46 - Informatyka, Internet 15 - Inwestycje, MŚP 16 - Joint Venture, Prywatyzacja, BIZ 17 - Jakość 18 - Komunikacja społeczna 19 - Leasing 47 - Literatura 20 - Negocjacje, Konflikty 21 - Nieruchomości 22 - Marketing, Promocja, Reklama, Produkt 23 - Mechanika, Motoryzacja 24 - Ochrona Środowiska, Ekologia 25 - Pedagogika 26 - Podatki 27 - Politologia, Terroryzm, Dziennikarstwo 28 - Prawo, Przestępczość 29 - Psychologia 30 - Public relations 31 - Rachunkowość 32 - Resocjalizacja 33 - Rolnictwo 34 - Rynki finansowe, Instrumenty finansowe, Giełda 35 - Samorządy 36 - Socjologia 37 - Stosunki międzynarodowe, Handel zagraniczny 38 - Transport, Logistyka, Dystrybucja 39 - Turystyka, Agroturystyka 40 - Ubezpieczenia, Emerytury, Renty, Służba zdrowia 41 - Unia Europejska, Unia Walutowa, Euro, Fundusze Unijne 42 - Wychowanie fizyczne 43 - Zarządzanie, Organizacja, ZZL: Rekrutacja, Selekcja, Szkolenia, Motywowanie, Wynagradzanie, Ocenianie 44 - Strategie 45 - Inne 00 - Pokaż wszystkie prace PRZYPISY I CYTOWANIE W PRACYlicencjackiej, magisterskiej, inżynierskiej i innych pracach dyplomowych. Cytat - stosowany jest dla bezpośredniego/dosłownego przytaczania cudzych słów (zarówno wypowiedzianych, jak i zapisanych). Musi on być zawsze wyróżniony w tekście, na przykład cudzysłowem lub kolorem i kształtem samej czcionki; a w przypadku prac dyplomowych (prac licencjackich, prac magisterskich, prac inżynierskich) musi być również opatrzony odpowiednim przypisem. Natomiast cytowanie jest to przywoływanie dzieł poprzedników, ich myśli, wywodów, poglądów, stwierdzeń na jakiś temat i wszelkich informacji zawartych w innych publikacjach. Polega więc ono na zapożyczaniu cudzych myśli - z jednoczesnym wskazaniem źródeł (bez dosłownego przytaczania). Zatem cytowanie ujmowane jest w dwojaki sposób, jako: Cytowanie sparafrazowane - czyli omówienie własnymi słowami oraz uogólnienie wypowiedzi innych autorów lub faktów naukowych. Cytowanie dosłowne - poprzez cytat, czyli dosłowne przytoczenie fragmentu czyjejś wypowiedzi. Uwaga! Zarówno w przypadku cytatu przytoczonego bezpośrednio, jak i omówienia go własnymi słowami (w formie parafrazy), zawsze należy podać jego źródło. Ponadto, należy także wiedzieć, że: Jeśli dany tekst jest cytowany w sposób dosłowny, to należy objąć go cudzysłowem oraz podać źródło cytowania, czyli: nazwisko autora, rok publikacji, stronę/y. Gdy przywoływane jest w tekście nazwisko autora, to w nawiasie należy podać rok publikacji. Jeśli autor danej pracy dyplomowej (pracy licencjackiej, pracy magisterskiej, pracy inżynierskiej) powołuje się na badania, koncepcje lub poglądy innych twórców; to musi podać ich nazwiska oraz rok publikacji. Do udokumentowania pochodzenia wszelkich omówień i cytatów - służą przypisy, które są niezbędnymi elementami w pracach dyplomowych każdego rodzaju (pracach licencjackich, pracach magisterskich, pracach inżynierskich). Przypis (dolny, końcowy) - to wydzielona część pracy, na przykład pracy magisterskiej, która wskazuje na zastosowane w niej - źródło cytowania. Zasada stosowania przypisów sprowadza się do użycia konkretnego odsyłacza pod koniec cytowanej treści (po znaku interpunkcyjnym cytowanego fragmentu tekstu). Odsyłacz/odnośnik użyty w przypisie może mieć formę: cyfry - najczęściej arabskiej (takie odsyłacze, powinny mieć numerację ciągłą w tekście całej pracy lub w obrębie każdego rozdziału), małych liter (stosowane są na obszarze jednej strony) lub znaków umownych, przykładowo - gwiazdek * (kiedy w pracy występuje znikoma liczba przypisów). Przypominamy o najważniejszych zasadach dotyczących stosowania przypisów w pracy dyplomowej (na przykład: pracy licencjackiej, pracy magisterskiej, pracy inżynierskiej): Należy konsekwentnie trzymać się już raz wybranego - sposobu użycia przypisów (na przykład: jeśli w pierwszym przypisie zastosowany został inicjał imienia konkretnego autora, to należy się tego konsekwentnie trzymać w dalszej części pracy dyplomowej - w kolejnych przypisach). W tekście całej pracy dyplomowej czy to pracy licencjackiej, pracy magisterskiej, czy też pracy inżynierskiej; należy używać przypisów dolnych. Numeracja przypisów powinna być ukazana w całej pracy dyplomowej - w sposób narastający. Przypis zawsze musi sie zaczynać dużą literą i kończyć kropką. Oznaczenia przypisu w tekście pracy dyplomowej, należy stosować przed kropką, która kończy zdanie. Tytuły należy podawać z użyciem kursywy (bez cudzysłowów). Przypis: Tamże (Ibidem ) stosujemy wtedy, gdy w kolejnym przypisie powołujemy się na źródło, które zostało przytoczone w przypisie bezpośrednio poprzedzającym. Dużymi błędami jest stosowanie przypisów, które są niekompletne lub niejasne oraz nie mają żadnego związku z pisaną pracą dyplomową. Przed rozpoczęciem pisania pracy dyplomowej (pracy licencjackiej, pracy magisterskiej, pracy inżynierskiej), należy porozmawiać z promotorem na temat tego, jaki styl przypisów powinien zostać w niej zastosowany; ponieważ nie ma jednego, uniwersalnego stylu, który jest akceptowany przez wszystkich promotorów. Drodzy Czytelnicy, jeśli chcecie odświeżyć sobie pamięć na temat technicznych zasad stosowania przypisów oraz wyjaśniających te zasady - przykładów i wzorów, to odsyłamy Was do artykułu pt.: ,,Bibliografia”. Bowiem podczas pisania pracy dyplomowej (pracy licencjackiej, pracy magisterskiej, pracy licencjackiej), trzeba min. wykazać się właśnie - umiejętnością wykorzystania źródeł oraz ich oznaczania i dokumentowania. Wszystkie pozycje źródłowe, które autor wykorzystuje w swojej pracy dyplomowej, musi wstawić do Spisu źródeł/Spisu literatury/Bibliografii - na końcu pracy (tuż po Zakończeniu, na przykład pracy licencjackiej). W opisie literatury muszą się znaleźć szczegółowe informacje odnoszące się do każdej pozycji, która została wykorzystana podczas pisania pracy dyplomowej. Zatem, w przypisie bibliograficznym należy podać informacje, które są specyficzne dla konkretnego rodzaju dokumentu (zależne od tego czy jest to, na przykład: podręcznik akademicki, książka, dokument elektroniczny, broszura,...artykuł w czasopiśmie, norma, itd.). Jeśli w odpowiedni sposób podejdziecie do kwestii stosowania cytatów, przypisów i dokumentowania literatury; to nikt nie zarzuci Wam plagiatu. Zabronione jest przywłaszczanie sobie autorstwa cudzych prac. Natomiast można się na nie powoływać w swoich ”dziełach”. Według ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawach autorskim i prawie pokrewnym w Art. 29: ,,Wolno przytaczać w utworach stanowiących samoistną całość urywki rozpowszechnionych utworów lub drobne utwory w całości, w zakresie uzasadnionym wyjaśnianiem, analizą krytyczną, nauczaniem lub prawami gatunku twórczości” (Źródło: Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Art. 29, Dz. U. 1994 Nr 24 poz. 83). Jeśli w pracy dyplomowej (pracy licencjackiej, pracy magisterskiej, pracy inżynierskiej) zostanie podane źródło zapożyczonego fragmentu, jego twórca i jeśli będzie on czytelny oraz w odpowiedni sposób wyodrębniony i oznaczony; to takie działanie nie będzie plagiatem. Szanowni Czytelnicy, pamiętajcie o tym, że praca dyplomowa powinna być pracą twórczą i należy w niej rozsądnie korzystać z utworów innych autorów, wszelkich materiałów źródłowych czy na przykład innych prac naukowych (w celu dokonania na ich podstawie analizy, wysnucia z nich innowacyjnych wniosków lub wyrażenia swojej opinii na ich temat). Wtedy pisana przez Was praca zyska na swej atrakcyjności. Natomiast, gdy zamieścicie w niej zbyt dużą ilość nieuzasadnionych cytatów, to niestety obniżycie jej wartość. Podsumowując, aby uniknąć zarzutu plagiatu, należy spełnić następujące kryteria: Zastosowanie cytatu zawsze musi być uzasadnione (przytoczony tekst musi uzasadniać i potwierdzać tezy zawarte w pracy dyplomowej, a także celnie wyrażać jakieś opinie, zjawisko, itp.). Należy wyraźnie oznaczyć cytowany fragment. Wykorzystane treści muszą wyraźnie się odznaczać, tak by po ich odczytaniu było wiadomo, który fragment został zapożyczony z innego źródła. Można to zrobić na różne sposoby, na przykład oznaczyć czerpaną z innego źródła treść - cudzysłowem (cytaty można również wyróżnić innymi sposobami, na przykład: przy pomocy kroju pochyłego, ujmując cytowany fragment ramką, wyróżniając zapożyczony tekst innym kolorem czy krojem czcionki, itp.) lub przypisem. Jeśli dany tekst jest cytowany tylko we fragmentach, to opuszczony tekst należy zastąpić znakiem - ,, (...)”. Przypis jest wystarczający wtedy, gdy myśl zaczerpniętą przykładowo z innej pracy naukowej chcemy wyrazić własnymi słowami. Natomiast w sytuacji, gdy w pracy dyplomowej (pracy licencjackiej, pracy magisterskiej, pracy inżynierskiej) zawieramy w sposób dosłowny - fragment cudzego tekstu, to oprócz zastosowania przypisu, należy ująć go cudzysłowem. Cytat powinien pełnić funkcję pomocniczą. Głównym celem cytowania jest nadanie głębi swoim poglądom, argumentom i przemyśleniom. Nie mogą one zawładnąć głównym tekstem, na przykład pracy magisterskiej. Owszem ich rozsądne użycie, oznaczenie, podanie źródła pochodzenia i autora; znacząco podnosi wartość pracy dyplomowej. Jednak cytaty z założenia mają jedynie wzbogacać, rozszerzać i uzupełniać pisaną pracę dyplomową (która sama sobą powinna reprezentować odpowiednią wartość, musi być twórcza i charakteryzować się indywidualnością). Ochronie prawno-autorskiej podlega każdy utwór niezależnie od tego, czy jego autorem jest uznany i wybitny profesor czy na przykład początkujący bloger. Dlatego w sytuacji, gdy materiały zostały zaczerpnięte ze strony internetowej, to zawsze należy podać jej adres. Oznaczać trzeba również fragmenty utworów zapożyczanych od nieznanych autorów. Wtedy należy podać źródło takiego tekstu oraz zamieścić krótką informację - że powołany utwór jest dziełem anonimowego twórcy. Czytaj dalej - " Oprawa pracy dyplomowej". Spis zawartości. I. Wprowadzenie. II. Podejmujemy decyzje. III. Od czego zacząć pisanie pracy? IV. Struktura pracy dyplomowej. V. Techniczne opracowanie pracy. VI. Estetyka pracy dyplomowej. VII. Regulacje regulaminowe.
i propozycji dotyczących schematu pracy dyplomowej, jak i graficznego jej układu, w aspekcie kolejności prezentacji merytorycznych treści opracowania. Dotyczy to zarówno poprawności metodycznej, językowej, jak i graficznej. Przedstawione przykłady oparto na formalnych wymaganiach dziekanatów Akademii
Dołączył: 2009-03-07 Miasto: Poznań Liczba postów: 8112 7 kwietnia 2011, 16:33 mały problem z przypisami w pracy licencjackiej tzn. początkowo myślałam, że trzeba je numerować od początku czyli od 1.... w każdym nowym rozdziale i tak też zrobiłam.....jednak teraz dopiero dowiedziałam się, że numeracja ma być ciągła.......widze tam w wordzie taka opcje,jednak klikam i to nic nie daje,co robię źle?jak to trzeba zrobic??.....mam juz 3 rozdziały pracy i przypisów wg numeracji pewnie powinno byz juz z 80......a ja mam 1 rozdział: 10, 2 rozdział-15 a chce miec wszystko w sposóB CIĄGŁY numerowane?Jak to sie robi?mam nadzieje,ze ktos zrozumial o co mi chodzi;) Proszę o szybką odpowiedz;)Pozdrawiam Dołączył: 2009-12-28 Miasto: Szczecin Liczba postów: 3961 7 kwietnia 2011, 16:38 nie napisałaś jakiegomaszworda,ale u mnie to by było wstawianie ->numer strony -> formatuj nr strony Dołączył: 2011-02-28 Miasto: Strzelin Liczba postów: 1651 7 kwietnia 2011, 16:40 Po pierwsze piszesz w wordzie? a po drugie masz te wszytskie rozdziały zebrane do kupy i zapisane jako jedno czy każdy pozapisywany z osobna? Dołączył: 2009-03-07 Miasto: Poznań Liczba postów: 8112 7 kwietnia 2011, 16:44 a sorki, a więc:Word 2003 Piszę wszystkie rozdziały razem, tzn. wszystko mam w jednym pliku , ,,zebrane do kupy'';) Dołączył: 2009-03-07 Miasto: Poznań Liczba postów: 8112 7 kwietnia 2011, 16:45 > nie napisałaś jakiegomaszworda,ale u mnie to by> było wstawianie ->numer strony -> formatuj nr> stronyChodzi mi o numeracje przypisów,a nie stron;) Dołączył: 2009-12-28 Miasto: Szczecin Liczba postów: 3961 7 kwietnia 2011, 16:50 aaaaa... sorki :-) edit: ja mam niestety nowszą wersję worda, ale może będzie to tak samo: odwołania->nastepny przypis dolny -> i dalej ręcznie... Edytowany przez danaegarden87 7 kwietnia 2011, 16:53 Dołączył: 2011-02-28 Miasto: Strzelin Liczba postów: 1651 7 kwietnia 2011, 16:56 To dziwna sprawa skoro masz wszystko razem a i tak przypisy do kazdego rozdziału sie osobno przyporzadkowują... ja miałam tak że każdy rozdział pisałam osobno.... a potem otwierałam nowego worda, kopiowałam każdy rozdział, wklejałam i przypisy same się numerowały... Jak wpadne na jakiś pomysł to napiszę... na razie nie wiem co z tym zrobić Dołączył: 2009-03-07 Miasto: Poznań Liczba postów: 8112 7 kwietnia 2011, 16:56 oj niestety nie da rady tak.........czy ktos moze wie jak to zrobic??? Dołączył: 2009-03-07 Miasto: Poznań Liczba postów: 8112 7 kwietnia 2011, 16:58 > To dziwna sprawa skoro masz wszystko razem a i tak> przypisy do kazdego rozdziału sie osobno> przyporzadkowują... ja miałam tak że każdy> rozdział pisałam osobno.... a potem otwierałam> nowego worda, kopiowałam każdy rozdział, wklejałam> i przypisy same się numerowały... Jak wpadne na> jakiś pomysł to napiszę... na razie nie wiem co z> tym zrobićno tak mam wszystko razem, ale kiedys na początku jakos ustawiałam ze numeracja od kazdego nowego rozdziału...albo moze i nawet sama wpisywałam numer przypisu,bo takto wlasnie mi sie piep***** wszystko...:/i dlatego teraz mam taki problem kurcze, szukalam juz na necie info i nie wiem jak to zrobic:(Czekam na pomoc!:) Dołączył: 2011-02-28 Miasto: Strzelin Liczba postów: 1651 7 kwietnia 2011, 17:36 A sprawdż jeszcze tak: wstaw -> odwołanie -> przypis dolny ... pojawi ci sie tabelka od przypisów w rubryce "numerowanie" ustawa"ciagłe" i "zastosuj zmiany do " -> "cały dokument" najlepiej zapisz sobie pace w dwuch egzemplarzach... żeby później nie było że cos sie stało i ci wszystko znikneło... i na tym drugim bedziesz mogła sobie eksperymentować Edytowany przez andziolkowa 7 kwietnia 2011, 17:38
przypisy odsyłające, stosowane gdy nawiązuje się do omówionych już w pracy zagadnień lub podaje informację, że będą one dokładniej omówione w dalszej części. 2. Powołanie się na źródło pierwszy raz w pracy wymaga napisania całej notki bibliograficznej oraz podania numerów stron. J. Altkorn, Strategia marki, Wyd. II PWE
Przypisy to nieodzowny element każdego cytowania, bez niego cytowanie to nie cytowanie, a zwykły plagiat! Dlatego żeby raz na zawsze rozwiać wszystkie wątpliwości postanowiłam podzielić się z Wami tajemną wiedzą z zakresu prawidłowego tworzenia przypisów. Muszę przyznać, że dopóki nie zaczęłam zgłębiać tematu, nie miałam pojęcia o systemie oksfordzkim czy harwardzkim, co ciekawe internety też nie są w tej kwestii zgodne 🙂 Jedno jest pewne, tworzenie przypisów według podanych zasad jest prawidłowe, a jak nazywają się systemy tworzenia przypisów to sprawa drugorzędna. Według specjalistów powszechnie stosowane są trzy rodzaje tworzenia przypisów: 1. System klasyczny, zwany też tradycyjnym (tzw. system oksfordzki, z ang. Oxford Referencing System) – polega na wprowadzeniu do tekstu głównego odsyłaczy liczbowych, liter lub gwiazdek, w indeksie górnym. Odsyłacze umieszczane są bezpośrednio po słowie kończącym cytat, samodzielnie lub w nawiasie. Przykład … opis zgodnie z przyjętymi zasadami1 lub … opis zgodnie z przyjętymi zasadami(1) – oczywiście te 1 w indeksie górnym 🙂 Każdemu odsyłaczowi musi towarzyszyć identycznie oznaczony przypis w stopce strony, ewentualnie po każdym rozdziale pracy. 2. System autor – rok (tzw. system harwardzki, z ang. Harvard System). Z tym systemem przypisów stykam się najczęściej i sama też go najchętniej stosuję, może z tego względu, że jest on powszechny w pracach z nauk ścisłych, przyrodniczych i społecznych. Polega on na umieszczeniu po zakończonym cytacie w nawiasie okrągłym lub kwadratowym nazwiska autora i roku wydania utworu który cytujemy. Spotykany jest też wariant z podaniem numeru strony z której korzystaliśmy, czy inicjałami imion autora, chociaż ja się z takimi przypisami nie spotkałam. Przykłady: jeśli utwór ma jednego autora – (Nowak, 2003) Jeśli utwór ma dwóch autorów – (Nowak i Kowalski, 2003) Jeśli utwór ma 3 autorów lub więcej, podajemy nazwisko pierwszego autora i skrót ‘i in.’ (Nowak i in., 2003) Po nazwisku autora stawiamy przecinek, tak jak w przykładzie powyżej lub nie stawiamy nic (Nowak 2003). Jeśli w pracy odwołujemy się do kilku prac tego samego autora wydanych w tym samym roku, prace oznaczamy dodatkowo literą alfabetu wstawioną po roku wydania (Nowak, 2003a) W tym systemie na końcu pracy musimy zamieścić tzw. bibliografię załącznikową, czyli oddzielny rozdział pracy, w którym podamy alfabetycznie, według nazwisk autorów wszystkie pozycje literatury z których korzystaliśmy w trakcie pisania pracy. 3. System numeryczny (tzw. system vancouverski, z ang. Vancouver System). W tym przypadku po cytacie umieszczamy w nawiasie okrągłym lub kwadratowym cyfrę, która będzie odnośnikiem do konkretnego przypisu w bibliografii umieszczonej na końcu pracy (tak samo jak w systemie harwardzkim). Pamiętajmy, że jeśli w tekście powołujemy się kilkukrotnie na ten sam utwór to stosujemy zawsze ten sam numer. Bibliografię w tym przypadku konstruujemy zgodnie z kolejnością odnośników w tekście. Przykład … opis zgodnie z przyjętymi zasadami (1) lub … opis zgodnie z przyjętymi zasadami [1] Bibliografia, Piśmiennictwo, Spis literatury, niezależnie jak nazwiemy ten ostatni rozdział pracy, mają się w nim znaleźć wszystkie przypisy do odnośników umieszczonych w tekście. Brak pojedynczych pozycji uznawany jest za błąd techniczny i nie ma najczęściej znaczenia przy ocenie merytorycznej pracy ale świadczy o naszym niedbalstwie, więc czasem lepiej dwa razy sprawdzić 🙂 Konstrukcja przypisów to już zupełna dowolność formy i nie ma ujednoliconych zasad gdzie kropka, gdzie przecinek, nawias czy kursywa. Jeśli szczegółowe zasady nie zostały Wam odgórnie narzucone, to najważniejsza jest konsekwencja. Wszystkie przypisy w bibliografii powinny być podane według konkretnego schematu jaki sobie przyjmiecie. Moje propozycje: Książka: Nazwisko i imię lub inicjały imion autora(ów). Rok. Tytuł. Wydanie. Miejsce wydania. Wydawca. ISBN: Zakres stron. Przykład: Nowak A., Kowalski Z. (2003). Zasady cytowania. Wydanie I. Warszawa. Wydawnictwo Naukowe PWN. ISBN 978-83-7299-463-9: 97-105. Artykuł z czasopisma: Nazwisko i imię lub inicjały imion autora(ów). Rok. Tytuł. Tytuł czasopisma, Numer czasopisma: Zakres stron. Przykład: Nowak A., Kowalski Z. (2003). Zasady cytowania. Przegląd literacki, 25: 97-105. Nie zapominajmy o umieszczeniu w bibliografii adresów stron www z których korzystaliśmy w trakcie pisania pracy! Tą część bibliografii coraz częściej nazywamy netografią. Zapraszam też do przeczytania moich wpisów w których poznacie zasady prawidłowego cytowania i dowiecie się co jest plagiatem, a co nie!
Zarówno w przypadku pracy magisterskiej, jak i licencjackiej, Autor/Autorka musi wykazać opanowanie umiejętności warsztatowych (dokumentacja, prezentacja) i redakcyjnych. Ocenie podlegają pod tym względem konstrukcja pracy, wstęp, podsumowanie (zakończenie, wnioski), bibliografia, przypisy, tabele, rysunki, aneksy, klarowność wywodu zapytał(a) o 23:33 PRZYPISY W PRACY LICENCJACKIEJ. Jak wyglądają przypisy w pracy licencjackiej? Czy jest to np. jakiś fragment kopiowany z książki i na końcu przypis, czy dany fragment książki musimy napisać tylko i wyłącznie swoimi słowami i na końcu przypis? Odpowiedzi EKSPERTnei odpowiedział(a) o 11:48 Może być cytowany, a może być parafrazowany. Tego pierwszego staramy się używać jak żadnej książki naukowej/podręcznika akademickiego nie czytałaś, że zadajesz takie pytanie? Czytałem, ale nigdy nie wiedziałem czy dany fragment jest żywcem przekopiowany z innej książki czy jest parafrazowany(bo nie zawsze jest napisane "zdaniem autora x" itp). Jeżli dajemy definicję to musi być ona w cudzysłowie ujęta? nei odpowiedział(a) o 14:23: Jeśli cos jest żywcem przekopiowane, to zapisane jest w cudzysłowie,: np: "Bla bla bla jestem cytatem". Więc musiałeś wiedzieć. To jest informacja z poziomu szkoły podstawowej, poczatku gimnazjum i w jakichkolwiek książkach przewijało się to setki razy na etapie szkoly. nei odpowiedział(a) o 14:23: Więc jeśli tego nie wiedziałeś, to musisz być po prostu idiotą. Innego wyjaśnienia nie ma. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Wiadomo iż w całej pracy musi być ona ta sama, chociaż…nie zawsze będziesz używał tak samo wyglądającej czcionki – zmienisz w cytatach, podkreśleniach, wytłuszczeniach itp. Akapity Tyle że, albo decydujesz się na przenoszenie wyrazów (dzielenie), oczywiście z umiarem – co trzy cztery wiersze, albo decydujesz się NIE

26 czerwca 2022 Przypisy są nieodłącznym elementem każdej naukowej publikacji, ale możemy spotkać je także w dziełach beletrystycznych, publicystycznych czy popularnonaukowych. Czym są i kiedy powinniśmy wzbogacić nimi pisany przez nas tekst? Jak poprawnie sporządzać przypisy w książce lub pracy licencjackiej? Czym różnią się przypisy od bibliografii? Zapraszamy do lektury! Czym jest przypis? Najprościej mówiąc, przypis to uwaga, komentarz, objaśnienie dodane do głównego tekstu publikacji, najczęściej książki, artykułu czy prezentacji multimedialnej. Przypisy mogą być wprowadzane do dzieła na różnym etapie jego kształtowania – może dodać je sam autor już w trakcie jego tworzenia; mogą one zostać stworzone przez redaktora prowadzącego książkę w wydawnictwie; zdarza się także, że sięga po nie tłumacz, pracujący nad przekładem książki dziesiątki (a nawet setki!) lat po jej powstaniu. Przypisy najczęściej umieszcza się na dole strony, na końcu rozdziału lub na końcu książki, a w określonych przypadkach (tzw. przypisy harwardzkie) mogą pojawić się także w tekście głównym. Ile przypisów powinno znaleźć się w książce lub pracy licencjackiej? Odpowiedzią na to pytanie nie jest niestety konkretna liczba. Powinny pojawić się one wszędzie tam, gdzie są konieczne, a o tym – w kolejnym akapicie. Dowiedz się, kiedy podajemy przypisy Zdarza się, że studenci niektórych kierunków (zwłaszcza niehumanistycznych) po raz pierwszy stają przed koniecznością sporządzania przypisów dopiero przy składaniu pracy zaliczeniowej z jakiegoś przedmiotu lub nawet podczas pisania pracy licencjackiej, inżynierskiej lub magisterskiej. Wykładowca lub promotor wymaga pracy z przypisami, a nie jesteś pewien, kiedy powinieneś je stosować? Bez paniki – podpowiadamy, że powinieneś po nie sięgnąć: kiedy dosłownie cytujesz czyjąś wypowiedź lub fragment publikacji (musisz podać źródło cytatu), kiedy odwołujesz się do wyników badań, przemyśleń, dorobku intelektualnego konkretnej osoby lub osób (jeśli nie jesteś autorem przywoływanej tezy, również powinieneś wskazać jej twórców), kiedy chcesz uzupełnić tekst o jakieś dodatkowe wyjaśnienia, które nie są jednak na tyle istotne, aby zamieścić je w tekście głównym (np, wyjaśnić w pracy literaturoznawczej, co oznacza obco brzmiący motyw vanitas lub motyw stabat mater dolorosa) – możesz zamieścić je w przypisie dolnym. Pamiętaj, że poprawnie wykonane przypisy są nieodzowne w publikacjach naukowych. Ich stosowanie zapobiega niepożądanym zjawiskom, takim jak przywłaszczanie cudzej własności intelektualnej, plagiat lub – znacznie trudniejszy do wychwycenia – autoplagiat. Najczęstsze rodzaje przypisów Najczęściej dzielimy przypisy ze względu na funkcję, którą pełnią. I tak rozróżniamy przypisy: bibliograficzne, rzeczowe, słownikowe (terminologiczne). Podczas pisania pracy licencjackiej lub magisterskiej z pewnością najczęściej zetkniesz się z przypisami bibliograficznymi. Służą one do wskazania źródła cytowanego tekstu lub przytaczanej myśli, przy czym źródło to może mieć różny charakter; od książki, artykułu w czasopiśmie lub rozdziału w pracy zbiorowej, przez przypis ze strony internetowej, aż po inne rodzaje twórczości, takie jak film, serial czy spektakl teatralny. Przypisy bibliograficzne występują w pracach naukowych zwykle najliczniej, dlatego w roli odnośników do nich najbezpieczniej jest używać cyfr arabskich. Ten rodzaj przypisów można umieszczać zarówno na dole strony, jak i na końcu rozdziału bądź całej pracy. Przypisy rzeczowe pozwalają wzbogacić tekst o dodatkowe wyjaśnienia i tym samym ułatwić czytelnikowi jego zrozumienie. Jeśli na przykład nie jesteś pewien, czy odbiorca tekstu wie, na czym polega sentymentalizm w literaturze albo jakie są podstawowe cechy dekadentyzmu, a odwołujesz się do tych terminów w swojej pracy, warto zamieścić ich krótkie definicje w przypisie – uwaga! – na dole strony. Umieszczanie przypisów rzeczowych na końcu rozdziału lub książki może być niewygodne dla czytelnika, który w celu dotarcia do nich musi kartkować lub scrollować sporą część pracy. Wyjątkiem od tego są sytuacje, kiedy treść wymaga bardzo obszernego objaśnienia, które zajęłoby prawie całą stronę – wtedy umieszczanie go na dole strony nie jest dobrym pomysłem. Kiedy posłużysz się w swojej pracy na przykład obcojęzycznym związkiem frazeologicznym lub archaizmem, zastosuj przypisy słownikowe, w których podasz współczesne znaczenia tych słów lub fraz. Są one z reguły krótkie, dodatkowo informują o języku (np. fr. – francuski, ang. – angielski) lub okresie (np. stp. – staropolski), z którego pochodzi dane wyrażenie. Przypisy słownikowe często możemy spotkać w literaturze pięknej, gdzie odnośnikami do nich bywają nie tylko kolejne liczby, ale także znaki graficzne, jak choćby znana wszystkim gwiazdka: *. Najlepiej umieszczać je na dole i stosować rozróżnienie, jeśli zachodzi potrzeba użycia kilku na jednej stronie, np.: *, **, ***. Inny podział przypisów dotyczy konwencji, w której są sporządzane. Dotyczy to przede wszystkim przypisów bibliograficznych, wśród których wyróżnia się: styl europejski, styl harwardzki. Przypisy europejskie umieszczane są poza tekstem głównym publikacji. Mają określoną strukturę i bezwzględnie wymagają, aby przy pierwszej wzmiance o danym dziele podać pełen zestaw informacji na jego temat, ze szczególnym uwzględnieniem: autora(-ów), tytułu dzieła lub jego części (np. rozdziału), tytułu większej całości, jeśli dotyczy (np. tytułu książki w przypadku rozdziału, tytułu czasopisma w przypadku artykułu) wraz z autorami/redaktorami, daty i miejsce wydania. Przy kolejnych wzmiankach o danej publikacji posługujemy się skrótami, konsekwentnie w wersji polskiej lub łacińskiej, np. tamże/ibidem, tenże/idem, taż/eadem. Przypisy europejskie są popularne w pracach z zakresu literaturoznawstwa, językoznawstwa oraz historii. W opozycji do nich stawiane są przypisy harwardzkie (amerykańskie), o którym opowiadamy w kolejnej części tego tekstu. Przypisy amerykańskie – co to takiego? Przypisy amerykańskie różnią się od europejskich tym, że pojawiają się wśród głównego tekstu publikacji. Ich niewątpliwą zaletą jest klarowne i jednoznaczne powiązanie z treścią pracy, dzięki czemu czytelnik nie musi przerywać lektury i zaglądać na dół strony lub na koniec rozdziału (albo całej książki). Przypisy amerykańskie są ściśle związane z bibliografią, ponieważ zawierają jedynie skrócony opis bibliograficzny dzieła, do którego się odwołujemy, zawierający nazwisko autora, rok wydania oraz (opcjonalnie) numer strony. Pełny opis bibliograficzny znajduje się właśnie w bibliografii, która jest kluczem do odczytania pominiętych elementów opisu. Przypisy amerykańskie umieszcza się w nawiasach kwadratowych lub półokrągłych po przywołanym cytacie lub myśli. Są popularne zwłaszcza w książkach dotyczących nauk ścisłych oraz w książkach socjologicznych. Przypisy – zobacz najlepsze przykłady! Jeśli wciąż masz wątpliwości, jak zrobić przypisy w swojej książce lub pracy licencjackiej, poniżej znajdują się przydatne przykłady. Przypis słownikowy * Be careful! (ang.) – Uważaj! Przypis rzeczowy ¹ Pampa – rozległy równinny step porośnięty wysoką trawą w Ameryce Południowej. Przypisy bibliograficzne (styl europejski) ¹ H. Sienkiewicz, Pan Wołodyjowski, Siedmioróg, Wrocław 2021. ² H. Jadacka, Czym jest termin? [w:] tejże, Termin techniczny – pojęcie, budowa, poprawność, Warszawa 1976, s. 28. ³ J. Maćkiewicz, Wyspa – językowy obraz wycinka rzeczywistości [w:] Językowy obraz świata, pod red. J. Bartmińskiego, Lublin 1999, str. 193-206. 4 D. Butler, O wzajemnym oddziaływaniu terminologii i słownictwa ogólnego. II. Determinologizacja wyrazów z leksyki specjalnej, „Poradnik Językowy”, z. 3, Warszawa 1979, s. 127. Zastanawiasz się, jak zrobić przypis, kiedy powołujesz się na źródło internetowe? Możesz to zrobić na przykład w ten sposób: ¹ Uniwersalny słownik języka polskiego, pod red. S. Dubisza [online], dostęp: . Przypisy bibliograficzne (styl amerykański) „Dziedzictwo kulturowe Zaolzia – przy znaczącym udziale przedszkoli, szkół, nauczycieli, organizacji, stowarzyszeń – w sposób konserwatywny i pieczołowity przekazywane jest z pokolenia na pokolenie” (Szczurek-Boruta 2022: 107). „Po rewolucji Maoistów skala emigracji z Nepalu dramatycznie wzrosła” (Sadecka 2019: 209). Niektórzy badacze skłaniają się ku uznaniu memów za gatunek współczesnej sztuki (Burkacka 2016: 89). – przykład przypisu odnoszącego się do czyjejś ogólnej myśli, nie do dosłownego cytatu. Przypisy a bibliografia Wiesz już, jak poprawnie konstruować przypisy i zapewne nie jest dla ciebie zagadką, co to jest bibliografia i jak należy ją tworzyć. Być może zastanawiasz się jednak, jaka jest relacja pomiędzy tymi dwoma elementami? Bibliografia na ogół zlokalizowana jest na końcu książki lub poszczególnych jej części i ukazuje całość piśmiennictwa, z którego korzystał autor podczas pisania dzieła. To oznacza, że może być go więcej niż źródeł wskazanych w przypisach. Pozcje wymienione w bibliografii są również uszeregowane według określonego klucza (najczęściej alfabetycznie), podczas gdy przypisy są zamieszczane według kolejności pojawiania się opisywanych przez nie źródeł w tekście pracy. Nie można także zapominać, że bibliografia ma istotne znaczenie w przypadku stosowania przypisów amerykańskich, które nie zawierają pełnego opisu bibliograficznego publikacji, do której odwołuje się autor. Również warte przeczytania Sprzedaj książki Wypłaciliśmy już 14 727 317 zł za sprzedane książki w Polecamy sprawdzić -95% zł dobry zł jak nowa zł dobry zł widoczne ślady używania -73% zł jak nowa zł jak nowa zł dobry zł widoczne ślady używania -60% zł jak nowa zł jak nowa zł dobry zł nowa Korzystaj wygodnie z naszej aplikacji

QLx26dJ.
  • a0qz3imn9l.pages.dev/13
  • a0qz3imn9l.pages.dev/21
  • a0qz3imn9l.pages.dev/5
  • a0qz3imn9l.pages.dev/23
  • a0qz3imn9l.pages.dev/95
  • a0qz3imn9l.pages.dev/34
  • a0qz3imn9l.pages.dev/67
  • a0qz3imn9l.pages.dev/18

    • jak tworzyć przypisy w pracy licencjackiej